نوزادان و سلامت روانی

نوزادان برای آغاز سلامت روانی، به چه مراقبت‌هایی نیاز دارند؟ بسیاری از تازه مادران، ممکن است اطلاعات زیادی درباره نحوه مراقبت‌های جسمی از نوزاد خود داشته باشند، اما دانش اندکی از مراقبت‌های سلامت روان و رشد احساسات نوزاد دارند. اریک اریکسون پیشنهاد داده است که پایه های اولیه اعتماد کودک، برقراری ارتباط چشمی است واین تازه شروع کار است. از آن پس روانشناسان رشد، درباره سلامت روان کودکان بسیار آموخته‌اند.

نوزادان و سلامت روانی
نوزادان برای آغاز سلامت روانی، به چه مراقبت‌هایی نیاز دارند؟
بسیاری از تازه مادران، ممکن است اطلاعات زیادی درباره نحوه مراقبت‌های جسمی از نوزاد خود داشته باشند، اما دانش اندکی از مراقبت‌های سلامت روان و رشد احساسات نوزاد دارند. اریک اریکسون پیشنهاد داده است که پایه های اولیه اعتماد کودک، برقراری ارتباط چشمی است واین تازه شروع کار است. از آن پس روانشناسان رشد، درباره سلامت روان کودکان بسیار آموخته‌اند.
به عقیده روانشناسان، شما والدین نقش مهمی در رشد احساسات فرزند خود، ایفا می‌کنید. شما می‌توانید به تعیین اینکه چگونه کودکتان یاد بگیرد احساساتش را مدیریت و بیان کند، کمک کنید.
در اینجا چند نکته اساسی را که برای شروع رشد سلامت احساسات کودک (به ویژه از زمان تولد تا ۶ ماهگی) ضروری است، بیان می‌کنیم:
۱٫ به نیازهای او حساس باشید:
حساس بودن نسبت به کودک به گونه‌ای که به نیازهایش یک به یک و به موقع پاسخ داده شود، به ایجاد احساس امنیت و دلبستگی ایمن بین کودک و مراقبینش، کمک می‌کند.

۲٫ وقتی کودک پریشان است، صبور باشید:
در طی شش ماه اول زندگی، برای کودک بسیار مهم است که متوجه شود، زمانی که گرسنه، خیس، خسته یا ناراحت است، این مشکلات برطرف خواهند شد. دکتر پاملا کول (Pamela Cole) استاد روانشناسی دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید “این امر به کودک حس امنیت می‌دهد و به او در شکل‌گیری احساس دلبستگی به افرادی که مشکلاتش را بر طرف می‌کنند، کمک می‌کند.“

۳٫ به خلق و خوی فردی فرزند خود، توجه کنید:
اولین نشانه‌های احساسات که در کودکان می‌بینیم تا اندازه‌ای بر اساس خلق و خو یا تفاوت‌های فردی است که به نظر می‌رسد کودکان با آن به دنیا می‌آیند. برای مثال بعضی از کودکان بیشتر فعال هستند و بعضی کمتر؛ بعضی وقتی پریشانند راحت‌تر آرام می‌شوند و بعضی سخت‌تر. خلق و خو مشخص می‌کند چرا بعضی کودکان به راحتی از یک آغوش، به آغوشی دیگر می‌روند، درحالی‌که بعضی نسبت به این کار حساس هستند. خلق و خوی کودک خود را بشناسید و نسبت به موقعیت‌هایی که ممکن است او را ناراحت کند، به طور حساس، پاسخگو باشیم.

۴٫ زمان‌های زیادی را برای برقراری ارتباط چشمی با کودک خود اختصاص دهید:
نقطه عطف احساسات، توانایی کودک در برقراری گفتگوی چهره به چهره با مراقبش است. بنابراین زمان‌های زیادی را برای برقراری این ارتباط، با کودک خود قرار دهید. چگونه این کار را انجام دهید؟ مثلا وقتی کودک از خودش صدا در می‌آورد با لبخند یا صحبت به او پاسخ دهید. کودک برای پاسخ به این حرکت شما در مقابل، به احتمال خیلی زیاد، لبخند می‌زند و به صدا درآوردن با لبخند، ادامه می‌دهد. دکتر کول می‌گوید این پاسخ‌های تقابلی، نشانه سلامتی رشد احساسات در کودک است.

۵٫ تشخیص بدهید چه زمانی، کافی است:
کودکان نسبت به تعاملات چهره به چهره، حساس هستند. پس نشانه‌هایی را که می‌گویند کودک تحرک زیادی داشته و نیاز به استراحت دارد، ببینید. یکی از نشانه‌های رایج این است؛ وقتی با کودک بازی می‌کنید و او به سویی دیگر نگاه یا حرکت می‌کند، این شیوه اوست که می‌گوید کافی است. چه کار می‌توانید انجام دهید؟ کمی عقب بروید و منتظر بمانید تا به سمت شما برگردد و نگاه‌تان کند، نشانه‌ای که می‌گوید او دوباره آماده بازی است.

نوزادان برای آغاز سلامت روانی، به چه مراقبت‌هایی نیاز دارند؟
بسیاری از تازه مادران، ممکن است اطلاعات زیادی درباره نحوه مراقبت‌های جسمی از نوزاد خود داشته باشند، اما دانش اندکی از مراقبت‌های سلامت روان و رشد احساسات نوزاد دارند. اریک اریکسون پیشنهاد داده است که پایه های اولیه اعتماد کودک، برقراری ارتباط چشمی است واین تازه شروع کار است. از آن پس روانشناسان رشد، درباره سلامت روان کودکان بسیار آموخته‌اند.
به عقیده روانشناسان، شما والدین نقش مهمی در رشد احساسات فرزند خود، ایفا می‌کنید. شما می‌توانید به تعیین اینکه چگونه کودکتان یاد بگیرد احساساتش را مدیریت و بیان کند، کمک کنید.
در اینجا چند نکته اساسی را که برای شروع رشد سلامت احساسات کودک (به ویژه از زمان تولد تا ۶ ماهگی) ضروری است، بیان می‌کنیم:
۱٫ به نیازهای او حساس باشید:
۲٫
حساس بودن نسبت به کودک به گونه‌ای که به نیازهایش یک به یک و به موقع پاسخ داده شود، به ایجاد احساس امنیت و دلبستگی ایمن بین کودک و مراقبینش، کمک می‌کند.

۲٫ وقتی کودک پریشان است، صبور باشید:
در طی شش ماه اول زندگی، برای کودک بسیار مهم است که متوجه شود، زمانی که گرسنه، خیس، خسته یا ناراحت است، این مشکلات برطرف خواهند شد. دکتر پاملا کول (Pamela Cole) استاد روانشناسی دانشگاه پنسیلوانیا می‌گوید “این امر به کودک حس امنیت می‌دهد و به او در شکل‌گیری احساس دلبستگی به افرادی که مشکلاتش را بر طرف می‌کنند، کمک می‌کند.”

۳٫ به خلق و خوی فردی فرزند خود، توجه کنید:
اولین نشانه‌های احساسات که در کودکان می‌بینیم تا اندازه‌ای بر اساس خلق و خو یا تفاوت‌های فردی است که به نظر می‌رسد کودکان با آن به دنیا می‌آیند. برای مثال بعضی از کودکان بیشتر فعال هستند و بعضی کمتر؛ بعضی وقتی پریشانند راحت‌تر آرام می‌شوند و بعضی سخت‌تر. خلق و خو مشخص می‌کند چرا بعضی کودکان به راحتی از یک آغوش، به آغوشی دیگر می‌روند، درحالی‌که بعضی نسبت به این کار حساس هستند. خلق و خوی کودک خود را بشناسید و نسبت به موقعیت‌هایی که ممکن است او را ناراحت کند، به طور حساس، پاسخگو باشیم.

۴٫ زمان‌های زیادی را برای برقراری ارتباط چشمی با کودک خود اختصاص دهید:
نقطه عطف احساسات، توانایی کودک در برقراری گفتگوی چهره به چهره با مراقبش است. بنابراین زمان‌های زیادی را برای برقراری این ارتباط، با کودک خود قرار دهید. چگونه این کار را انجام دهید؟ مثلا وقتی کودک از خودش صدا در می‌آورد با لبخند یا صحبت به او پاسخ دهید. کودک برای پاسخ به این حرکت شما در مقابل، به احتمال خیلی زیاد، لبخند می‌زند و به صدا درآوردن با لبخند، ادامه می‌دهد. دکتر کول می‌گوید این پاسخ‌های تقابلی، نشانه سلامتی رشد احساسات در کودک است.

۵٫ تشخیص بدهید چه زمانی، کافی است:
کودکان نسبت به تعاملات چهره به چهره، حساس هستند. پس نشانه‌هایی را که می‌گویند کودک تحرک زیادی داشته و نیاز به استراحت دارد، ببینید. یکی از نشانه‌های رایج این است؛ وقتی با کودک بازی می‌کنید و او به سویی دیگر نگاه یا حرکت می‌کند، این شیوه اوست که می‌گوید کافی است. چه کار می‌توانید انجام دهید؟ کمی عقب بروید و منتظر بمانید تا به سمت شما برگردد و نگاه‌تان کند، نشانه‌ای که می‌گوید او دوباره آماده بازی است.